Thiocodin w formie syropu jest lekiem wydawanym bez recepty, stosowanym na suchy kaszel. Lek działa dwojako, pozwala pozbyć się uciążliwego, bezproduktywnego suchego kaszlu, zmniejszając odruch kaszlu. Wspomaga też nawilżanie oskrzeli i produkcję śluzu, a następnie pomaga odkrztusić wydzielinę.

Thiocodin zawiera dwie substancje czynne: kodeiny fosforan półwodny i sulfogwajakol.

• Kodeiny fosforan półwodny działa przeciwkaszlowo, hamuje odruch kaszlowy zmniejszając częstość napadów kaszlu.
• Sulfogwajakol działa wykrztuśnie, ułatwia przemieszczanie się upłynnionej wydzieliny w drogach oddechowych i jej odkrztuszanie.

Thiocodin jest przeznaczony dla osób, które skończyły 12 lat. Jest wskazany przy napadach suchego kaszlu oraz kaszlu przechodzącego z suchego w mokry.

Przeciwwskazaniami do stosowania jest między innymi: nadwrażliwość na składniki leku, astma lub niewydolność oskrzelowa, mukowiscydoza, równoczesne przyjmowanie innych leków wykrztuśnych, a także ciąża i okres karmienia piersią.

Zaleca się przyjmowanie syropu Thiocodin  w trakcie posiłków. Można go zażywać nie częściej niż co 4-6 godzin. Stosuje się 1 miarkę syropu (czyli 10 mililitrów) 3 razy dziennie.

Thiocodin stosuje się w leczeniu suchego, uporczywego kaszlu.

Stosowanie syropu Thiocodin u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 12 lat:

• 10 ml syropu (1 miarka) trzy razy na dobę, nie częściej niż co 4 do 6 godzin.

Nie należy stosować dawek większych niż zalecane. Do produktu leczniczego dołączona jest miarka.

Produktu leczniczego Thiocodin nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Syrop Thiocodin przyjmować doustnie, w czasie posiłków.

W celu uzyskania pożądanej skuteczności produktu leczniczego należy przyjmować odpowiednią ilość płynów w ciągu dnia (co najmniej 2 litry).

• jeśli pacjent ma uczulenie na kodeiny fosforan półwodny, sulfogwajakol lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli pacjent ma astmę oskrzelową;
• jeśli pacjent ma niewydolność oddechową (trudności w oddychaniu np.: spłycenie oddechu, oddech wolniejszy i (lub) nieregularny, rozedma płuc);
• jeśli pacjent jest w stanie śpiączki;
• jeśli pacjent ma mukowiscydozę (chorobę genetyczną polegającą na wytwarzaniu nadmiernie lepkiego śluzu);
• jeśli pacjent ma rozstrzenie oskrzeli (przewlekłe zapalenie oskrzeli objawiające się kaszlem z odpluwaniem dużej ilości wydzieliny);
• jeśli pacjent jest uzależniony od alkoholu;
• jeśli pacjent jest uzależniony od opioidów (morfiny, heroiny);
• jeśli pacjent ma mniej niż 12 lat;
• jeśli wiadomo, że u pacjenta metabolizm kodeiny do morfiny przebiega bardzo szybko;
• jeśli pacjentka jest w ciąży;
• jeśli pacjentka karmi piersią;
• jeśli pacjent odkrztusza wydzielinę (ponieważ lek ten hamuje odruch kaszlowy i może dojść do nadmiernego zalegania wydzieliny w drogach oddechowych);
• jeśli pacjent stosuje aktualnie inhibitory monoaminooksydazy lub stosował takie leki w ciągu ostatnich 14 dni.

Lek zawiera sacharozę (rodzaj cukru). Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

10 ml syropu zawiera 6 g sacharozy. Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą.

Lek zawiera sodu benzoesan, który powoduje niewielkiego stopnia podrażnienie błon śluzowych.

Lek zawiera propylu parahydroksybenzoesan i może powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego).

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Nie przekraczaj maksymalnej dawki leku. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Thiocodin należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:

• jeśli pacjent ma zaburzenia czynności układu oddechowego
• jeśli pacjent ma zmniejszoną objętość krwi,
• jeśli pacjent ma zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe lub urazy głowy
• jeśli pacjent ma niewydolność nerek,
• jeśli pacjent ma zaburzenia czynności wątroby,
• jeśli pacjent ma nadciśnienie tętnicze,
• jeśli pacjent ma cukrzycę,
• jeśli pacjent ma choroby naczyń obwodowych
• jeśli pacjent ma niedoczynność tarczycy,
• jeśli pacjent ma niedoczynność kory nadnerczy,
• jeśli pacjent ma jaskrę
• jeśli pacjent ma zapalne lub prowadzące do niedrożności choroby jelit
• jeśli pacjent ma choroby dróg żółciowych (np. kamicę żółciową), ponieważ kodeina zawarta w leku Thiocodin może wywołać napad kolki żółciowej,
• jeśli pacjent jest po zabiegu chirurgicznym w obrębie dróg żółciowych (np. jest po operacji pęcherzyka żółciowego),
• jeśli pacjent ma rozrost gruczołu krokowego i utrudniony odpływ moczu
• jeśli pacjent ma kamicę moczową, ponieważ kodeina może wywołać napad kolki nerkowej,
• jeśli pacjent jest w podeszłym wieku (powyżej 65 lat), ponieważ u takiej osoby jest zwiększone ryzyko działań niepożądanych,
• jeśli pacjent aktualnie przyjmuje inny lek zawierający kodeinę, ponieważ istnieje ryzyko przedawkowania kodeiny.

Kodeina zawarta w syropie Thiocodin jest przekształcana w morfinę w wątrobie z udziałem enzymu. Morfina jest substancją, która warunkuje działanie kodeiny. U niektórych osób występuje odmiana tego enzymu, co może powodować u nich różne działanie. U niektórych osób morfina nie powstaje lub powstaje w bardzo małych ilościach i wówczas nie będzie miała działania przeciwkaszlowego. U innych osób jest bardziej prawdopodobne wystąpienie ciężkich działań niepożądanych ze względu na bardzo duże ilości powstającej morfiny.

Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z następujących objawów niepożądanych, należy przerwać stosowanie leku Thiocodin i natychmiast zasięgnąć porady lekarza: powolny lub płytki oddech, dezorientacja, senność, zwężenie źrenic, nudności lub wymioty, zaparcia, brak apetytu.